Kom til å tenke på dette verset (av Elias Blix fra ”No soli bak um blåe fjell”) da jeg
så disse gamle, ødelagte båtene på Leka Museum på seilturen hjem. De var så
definitivt ferdige med sin arbeidsdag, de også:
”Men når eg her min nattverd held
Og livet kring meg tagnar
Eg minnast må min siste kveld
Då ikkje meir det dagnar.
Når soli neste morgon stend
Upp yver grend
Ho meg då ikkje gagnar”
Og livet kring meg tagnar
Eg minnast må min siste kveld
Då ikkje meir det dagnar.
Når soli neste morgon stend
Upp yver grend
Ho meg då ikkje gagnar”
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar